Bu terim, poliolefinlerin, yükseltgenmeden dolayı molekül ağırlıklarının azalmasının bir sonucu olarak fiziko kimyasal özelliklerini kaybetme eğilimlerini ifade etmektedir. Süreç, geleneksel poliolefinlerin çevresel koşullarda bozunmaya bırakılmaları halinde çok yavaş ilerlemekte; poliolefin reçinelerine TDPAT katkı maddeleri eklendiğinde büyük bir hız kazanmaktadır. Isı, morötesi (UV) ışınları, basınç etkisi ya da bu etkilerin bir kaçının bir araya gelmesi, plastiğin bulunduğu ortamda yükseltgenmesine yol açar. Katkı maddesi eklenmiş poliolefin karışımlarıyla ilgili sınamalar EPI tarafından, ASTM ce tasarlanmış hızlandırılmış deney ve yöntemler kullanılarak yapılır. Bu deney ve yöntemlerde atık plastiğin depolama ortamında maruz kaldığı koşullara benzer koşullar yaratılmaktadır. EPI, lisansörlerine, bu deneylerin sonuçlarına ve istenen uygulama koşullarına dayanan karışım formülleri ve katkı oranları önerir.
Bu terim, mikroorganizmaların faaliyetlerinden kaynaklanan bozunmayı ifade eder. Diğer bir deyişle, bakteri ve küf mantarı gibi mikroorganizmalar, havanın varlığında, plastiği yiyerek içindeki karbonun bir kısmını biyokütleye, bir kısmını karbondiokside dönüştürür. Plastiğin yapısındaki hidrojen ise bu sırada suya dönüşür. Bu süreçler dizisi doğada çeşitli koşullar altında yürür ve organik maddeleri toprağın niteliğini yükselten kompost gübreye dönüştürür.
Okso biyo-bozunurluk, "Polimer zincirindeki kopmaların esas olarak yükseltgenmeye dayandığı biyo-bozunurluk" diye tanımlanabilir. "Yükseltgenme, canlı organizmalarla ilgisi olmayan kimyasal faaliyetler ya da mikroorganizmalar aracılığıyla ortaya çıkabileceği gibi; her iki faaliyetin bir araya gelmesiyle de oluşabilir." Bu ifade, "Okso biyo-bozunur plastikler yükseltgenir ve bu tepkimenin ürünleri biyolojik bozunmaya uğrar," tümcesinin süslü halidir.
TDPAT katkı maddeleri içeren poliolefinler okso biyo-bozunur plastiklerdir.
