Poliolefin filmlerin ısı ve güneş ışığından etkilenme eğiliminin değerlendirilmesinde ASTM deney yöntemlerinin kullanılması yerleşmiş bir uygulamadır. EPI, uzun yıllardır, TDPAT içeren ticari film ve torbaları hem laboratuvarda hızlandırılmış deneyler yaparak hem de numuneleri dış ortam koşulları altında bırakarak sınamaktadır. Bu deneyler sonucunda elde edilen tipik veriler Kaynakça 1 de sunulmaktadır. Örneğin, HDPE ile üretilmiş, TDPAT içeren taşıma torbaları hem QUV makinesinde (gerçek hayattaki yüksek sıcaklık ve UV ışınları etkisini hızlandırılmış koşullarda elde etmeyi hedefleyen bir laboratuvar aygıtı) tutulmuş hem de açık havada bırakılmıştır. Torbaların laboratuvar aygıtı içinde 144 saat sonra tamamen kırılgan hale geldiği görülmüştür. Doğal ortamda bekletilen torbaların ise 2 ay sonra yükseltgendiği (bozunduğu) gözlenmiştir. Isı ve UV etkisine uğratılmayan torbalarla, ısı ve UV etkisine uğratılan ancak TDPAT içermeyen torbalar oldukları gibi; yani bozunmadan kalmıştır. Bir diğer örnek de polipropilen ambalaj torbasıdır. TDPAT içermeyen ya da içerdiği halde ısı ve UV etkisi altında bırakılmayan torbaların özellikleri herhangi bir değişiklik göstermemiştir. TDPAT içeren torbalar QUV aygıtında 96 saat bekletildikten sonra tamamen kırılgan hale gelmiş, çevre koşullarında 90 gün kaldıktan sonra da şiddetli bir bozunmaya uğramıştır. Aynı torbalardan alınan numuneler, 71oC a ısıtılmış etüvde 36 gün bekletildiğinde tamamen dağılmıştır.
1. D. M. Wiles in Biodegradable Polymers for Industrial Applications, Ray Smith (editör) Cambridge, Woodland Yayıncılık (CRC Basımevi) Bölüm 3, sayfa 57-76, 2005.
